KAPI

featured
Paylaş

Bu Yazıyı Paylaş

veya linki kopyala

“Hoşgeldiniz” yazıyordu evinin kapısındaki paspasın üzerinde.  Bilmeden kimin, nasıl gireceğini ve nasıl gideceğini. Sahiplenir mi kendi evi gibi yoksa misafir midir her sonundaki mesafeli dur dedirten “-niz” eki gibi? Hazırmış ve beklermiş  gibi her gelecek olana buyur etmeye. Postacı bile kapıyı iki defa çalıyorken, kapının ardındaki kaç defa çalar, açılmasını bekler mi beklemez mi onu da bilmiyorken, bu kadar hoşgörülü müdür zile basarken? Sahi zil dedim de belki de tokmağını vurur, gürültüsünü yan mahalleye duyurur, herkes geldiğini bilsin diye. Açılmayan kapılar, açılıp da darbelenmiş ve bir daha asla açılmamaya yeminler edilmiş, o yeminlerden yine bir acabaya yenik düşmüş kapılar görüm. Ruhunda dikiş izlerini bırakmış, yama tutmayan, kimi bezden, kimi demirden, kimi de gireni çıkanı belli olmayan kapılar. İçerisi yangın yeri, ilk kurtarılacak olmayı bekleyen, beklerken yanıp küle dönen.” Abdal” olup bir bakışta anlayabilmek varken renkli, soğuk, sıcak, sert, parlak, taştan bile kapıları; “aptalmışım” diyerek sonradan hayıflandırır kara kaplı anıların sayfaları. Geçmişe üzülerek yenisine davetiye çıkardığının farkında olmayan, o eşikte yeniler hatalarını sil baştan. Kapıya kadar gelebilmek, kapılardan dönmek, buyur edilmek, kapı önünde beklemek, geri dönmek, bir daha hiç açılmamak üzere yüzüne kapanmak… Ne büyük bir mutluluktur; evinin de, yüreğinin de kapısını hak edene açabilmek, layıkıyla kalana samimiyetle, özenle buyur etmek, giderken bu kapı sana hep açık derken gözlerinin içini güldürebilmek. Bir parçanı bırakmak içeride, bir parça alıp gitmek o kapının ardındakinden tüm benliğinle.  Açmak için zorladığın kapının bazen kilidini kırarsın, bazen de anahtarını. Belki de anahtarın yanlıştır ya da yanlış kapıyı zorluyorsundur. Doğruluğuna inanmadığın şeyi zorlama; eninde sonunda ya kırılırsın ya da kırarsın, anahtarı ya da kapıyı mutlaka. Çaldığın ve açtığın kapı hoşgelsin hoş gitsin ömrüne ömür katıp; evin dedirtsin, güven versin, kapı gibi sağlam derken cümlenin hakkını verebilsin her ikisine de. 

Deray Yurdakul…

Instagram: derayyurdakul

Facebook: Deray Yurdakul

Mail: yurdakulderay@gmail.com

0
mutlu
Mutlu
0
_zg_n
Üzgün
0
sinirli
Sinirli
0
_a_rm_
Şaşırmış
0
vir_sl_
Virüslü

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir